StarCraft Wiki
Advertisement
StarCraft Wiki
Ponieważ mogę zaoferować ci coś, czego zawsze pragnąłeś. Szansę na ocalenie Sary Kerrigan.
―Valerian do Raynora przy ich pierwszym spotkaniu.[src]

Valerian Mengsk to książę koronny Dominium Terran w latach 2500-2505, a od 2505 roku jego drugi już imperator. Jako przedstawiciel Starego Rodu osiadłego na planecie Korhal IV, Mengsków, oraz potomek szanowanego rodu senatorów z Umoji znanego jako Pasteur; Valerian jest kulminacją zarówno dobroduszności umojańskiego rodu i wytrwałości korhaliańskiej rodziny. Jest bohaterem Dominium Terran, którego ideałem jest zostać imperatorem, jakiego jego lud pragnąłby najbardziej. Nie wierzy w to, że obcy mogą być zagrożeniem, a przynajmniej nie wszyscy, tak samo nie podziela ideologii swojego imperium o potrzebie zjednoczenia rasy ludzkiej celem zakończenia wszelakich waśni. Uważa on bowiem, że to one czynią ludzi takimi, jacy są i że jest to naturalna kolej rzeczy.

Podczas Zimnej Wojny założył zajmującą się artefaktami i paleotechnologią obcych z naznaczeniem na Xel'Naga, ze względu na wrodzoną pasję do nauki oraz poszukiwania skarbów, instytucję naukowo-badawczą o nazwie Fundacja Moebiusa. W toku Drugiej Wielkiej Wojny wziął udział w akcjach pokrzepiających serca mieszkańców znajdującego się w stanie konfliktu z Rojem Zergów państwa, jak również spotkał komandora Jamesa Raynora, informując o możliwości pomocy w uwolnieniu Sary Kerrigan z bycia Królową Ostrzy. Udało mu się to, po czym razem z nimi udał się do przestrzeni Protektoratu Umojańskiego, gdzie otrzymali azyl.

Valerian ma nado sobą jednak mroczny cień - jest synem jednego z najbardziej znienawidzonych tyranów w historii ludzkości, Arcturusa Mengska. Przyszły imperator początkowo odrzucił go, kłócąc się ze swoją kochanką, a jego matką - Julianą Pasteur, córką senatora Ailina Pasteura. Poszukiwacz złóż poprowadził w 2489 wielką wojnę z Konfederacją Terran, która przerodziła się w ogólnosektorową rewoltę, prowadząc do walki Synów Korhalu. Ich szlak zakończył się upadkiem Tarsonis, w trakcie którego ojciec Valeriana wykorzystał zergi do wybicia całej populacji na planecie i powołania na Korhalu z Synów i resztek upadłego bytu - monarchii absolutnej. Przez 5 lat rządził terranami żelazną ręką, aż został zabity przez wolną Królową Ostrzy oraz Jamesa Raynora, do czego syn przyłożył pośrednio rękę.

Po śmierci ojca Valerian objął tron imperatora, kończąc uznanie Rekieterów Raynora za terrorystów i oferując im udział w budowie nowego porządku, na co Ci się zgodzili. Młody Mengsk zliberalizował państwo, uniewinnił wiele organizacji rebelianckich oraz zapewnił amnestię znacznej ilości wolnomyślicieli, naukowców oraz filozofom skazanym przez ojca.

Historia[]

Wczesne lata[]

Valerian urodził się w 2481 roku na Umoji, trzeciej z pierwszych planet skolonizowanych przez ludzkość w sektorze Koprulu. Narodził się on jako owoc burzliwego romansu między Julianą Pasteur a młodym konfederackim oficerem, Arcturusem Mengskiem. Ojciec był marines biorącym udział w licznych walkach Wojen Gildii. Kiedy miał 7 lat jego ojciec wrócił na planetę przez wezwanie dziadka, gdzie ojciec i syn po raz pierwszy stanęli twarzą w twarz. Wieczorem chłopiec był cichym świadkiem kłótni między rodzicami. Wtedy ojciec nazwał go słabym, zniewieściałym molem książkowym, z racji pasji do czytania i badania artefaktów. Te cztery słowa tak zabolały Valeriana, że uznał iż zrobi wszystko by nikt nigdy więcej tak go nie nazwał i żeby ojciec był z niego dumny. Arcturus wypominał Julianie brak zainteresowania wojaczką i historią u syna oraz czytanie poezji i książek psychologicznych podsuwanych mu przez matkę, a także za jego zainteresowanie archeologią.

Wszystko to zostało jednak przerwane pacyfikacją Korhalu, w trakcie którego zginęli wszyscy z rodziny ojca. Na wieść o zniszczeniu Korhalu ojciec opuścił Umoję, a dla Valeriana i jego matki rozpoczął się długi okres ukrywania przez zabójcami wroga. Jednak tydzień spędzony w towarzystwie ojca na zawsze naznaczył jego życie. Arcturus nie szczędził bowiem mu gorzkich słów. Słowa usłyszane z ust ojca sprawiły, że Valerian zapragnął dorównać jego oczekiwaniom, a nawet być lepszy od niego, za wszelką możliwą cenę. Zaczął intensywnie ćwiczyć szermierkę pod czujnym okiem mistrza Miyamoto. Nauczył się obsługiwać broń i czytał o strategii i taktyki, studiując starożytne dzieło o „sztuce wojennej”, które podobno pochodziło jeszcze z Ziemi - zapomnianej przez terran planety macierzystej, z której ich przodkowie zostali wygnani dawno temu. Książką ów była Sztuka Wojny, napisana przez Sun Tzu.

Badania xenoartefaktów[]

Na wiele lat przed powstaniem Dominium domem Valeriana stał się księżyc Van Ostena, gdzie odkryto tajemnicze ruiny. Mógł tam rozwijać swe archeologiczne umiejętności i doświadczenia, jednocześnie szkoląc się pod okiem swojego mistrza. Otrzymywał również raporty z walk toczonych w trakcie powstania swojego ojca, w trakcie którego większość informacji z mediów konfederackich była fałszowana. On jednak potrafił wyłowić z nich prawdę. Matka obserwowała syna, jak staje się podobny do ojca, wpajając mu jednocześnie wszelkie hasła o dobru, miłości oraz współczuciu, krusząc kamień odziedziczony po ojcu.

W trakcie Wielkiej Wojny Valerian nie był wcale zszokowany pojawieniem się obcych. Zdawał sobie sprawę, iż ludzkość nie jest sama we wszechświecie i musi być jakaś inteligentna forma życia, niekoniecznie przyjazna wobec terran. Był świadkiem upadku konfederackiej planety i powołania Dominium Terran. Myślał że ojciec zapomniał o nim i Julianie. W czasie Wojny Szczepów młody Mengsk stał się celem Konfederackiego Ruchu Oporu z dawną przełożoną ojca - Angeliną Emilian - na czele, jednak ex-konfederackie oddziały nie zdołały ich znaleźć. Nastoletni wówczas syn Arcturusa był świadkiem tego jak do sektora przybył Dyrektoriat oraz jak tajemnicza i złowroga Królowa Ostrzy doszła do władzy nad zergami.

Następca tronu[]

Ojciec jednak nie porzucił syna i kochanki. Pół roku po zakończeniu wojny na księżyc przybył transportowiec Dominium Terran z imperatorem na pokładzie. Gdy zobaczył Valeriana wybaczył matce tyle lat rozłąki oraz wcześniejsze słowa, tak jak prosił syna o wybaczenie. Następnie rodzina odleciała na pokładzie jednego z krążowników, trafiając na Korhal, stolicę imperium. Tam, pod koniec 2500 roku zostali przedstawieni opinii publicznej. Mengsk uczynił Julianę cesarzową, natomiast Valeriana - księciem koronnym, wyznaczając go na następcę tronu. Syn żył w luksusach Pałacu Imperialnego w Augustgradzie, żyjąc z dala od konfliktów, lecz bardzo często uczestniczył w wizytacjach garnizonów. W pewnym momencie Arcturus przyznał mu, że w jakiś sposób jest z niego dumny, tak samo jak wobec matki.

Obaj jednak przeżyli tragedię - w 2502 roku stan Juliany pogorszył się, po czym zmarła. W tym czasie Valerian zaczął coraz bardziej interesować się artefaktami prastarego gatunku obcych o nazwie Xel'Naga, łączącego w sobie cechy swoich tworów - zergów i protosów. Założył wraz z Jackiem Ramseyem Fundację Moebiusa, by poszukiwać artefaktów. W trakcie studiowania historii ras natknął się na tajemnicze proroctwo, w którym było zawarte ostrzeżenie o Amonie. Co więcej znalazł wskazówki jak zapobiec Armageddonowi - jeśli wszechświat ma ocaleć, musi ocaleć Królowa Ostrzy. Szukał więc sposobu jak ją wyzwolić spod kontroli Roju oraz jak w ogóle dać zergom szansę na wyzwolenie się z niewoli Upadłego Xel'Naga. Jeden z jego ludzi zdołał nawet zachęcić przyjaciela Raynora - Mrocznego Prałata Zeratula - do poszukiwania dalszych fragmentów proroctw.

Oprócz dalszego badania xenotechnologii Valerian musiał aktywnie działać u boku ojca jako następca tronu. Po Wojnie Szczepów rozpoczęła się Zimna Wojna, która trwać miała cztery lata. Wcześniej należące do Dominium Kombinat Kel-Moriański i Protektorat Umojański odeszły z Dominium i stały się niepodległymi bytami. Dodatkowo państwo musiało się chronić przed obcymi w postaci Daelaamów i Roju Zergów. Dodatkowo zaintrygowała go historia Raynora i Kerrigan, o tym że kiedyś współpracowali z jego ojcem podczas pierwszych miesięcy Wielkiej Wojny. Uznał, że wrogowie ojca nie muszą być jego wrogami, a znając proroctwo oraz historię powstania Dominium młodzieniec wiedział, że James wykorzysta każdą okazję, byle tylko ocalić swoją ukochaną.

Atak na Char[]

Nie znajdziesz tutaj mojego ojca, komandorze. Nazywam się Valerian Mengsk... i jestem właścicielem Fundacji Moebiusa. Dlatego, pośrednio, i wy mi podlegacie.
―Valerian przedstawia się Raynorowi, po tym jak komandor pomylił go z jego ojcem.[src]
Valerian z fonografem na Bucefale

Valerian z fonografem na Bucefale.

Kiedy w 2504 roku wybuchła Druga Wielka Wojna Valerian uczył się pod okiem samego głównodowodzącego siłami terran - generała Horacego Warfielda. Zdawał sobie sprawę ze skali zagrożenia, lecz nie popierał decyzji ojca o zwalczaniu ruchów rebelianckich, stwierdzając iż główne zagrożenie leży w zergach czy protosach w postaci fanatycznych wyznawców Xel'Naga - Tal'darimach. Jednocześnie zważał na rozprzestrzeniający się na wielu planetach Wirus Zergów, który Daelaamowie niszczyli z cała planetą w ramach Oczyszczenia. Wiedział, że ojciec zrobi wszystko, by zgładzić Kerrigan wbrew proroctwom oraz że tylko Jim może ją ocalić. Wysłał więc do Tychusa Findlaya - agenta Arcturusa - wiadomość incognito, że Fundacja potrzebuje charakterystycznych artefaktów, takich jak znaleźli na Mar Sarze kilka dni przed inwazją Roju. Odnaleźli trzy kolejne fragmenty na Monlyth, Xil oraz Typhonie XI, a wszystkie opanowane przez Pierworodnych-zelotów.

Po odnalezieniu przedostatniego fragmentu Fundacja zaproponowała spotkanie, a Raynor zamiast statków Fundacji spotkał krążowniki Dominium Terran z Bucefałem - okrętem flagowym - na czele. Jim z Tychusem abordażowali okręt, po czym komandor sam wszedł na pusty mostek, gotowy zabić wroga z dawnych lat. Okazało się jednak, że to był Valerian, syn imperatora. Wówczas to Mengsk ujawnił z czym przybywa - propozycją w postaci aliansu w ramach którego skompletują artefakt i połączonymi siłami ruszą na Char, by przywrócić Sarze ludzką postać. Młody Mengsk nie był darzony przez Rekieterów zaufaniem, lecz Raynor postąpił zgodnie z jego przewidywaniami - zamierzał skorzystać z okazji.

Konfrontacja z Raynorem

Valerian zdradza możliwość artefaktu.

Syn Arcturusa pomógł zlokalizować artefakt na statku-świecie Xel'Naga w Kwadrancie Sigma, lecz był broniony przez Tal'darimów pod wodzą egzekutora Nyona oraz pole rozdzierające. Udało się jednak przedrzeć połączonym siłom księcia koronnego i buntownikom przez zastępy protosów. Flota Raynora oraz Mengska następnie zdołały dotrzeć nad bazę wypadową Roju w sektorze - Char. Jim miał złe przeczucia, lecz popierał młodzieńca. Wkrótce po omówieniu strategii skontaktował się z Korhalem, a przez to swoim ojcem. Arcturus był zdziwiony, ponieważ zniknęła połowa jego floty. Zażądał wyjaśnień, a gdy usłyszał zamiary ojca powiedział że docenia jego odwagę, lecz wątpi w doświadczenie. Na wieśc o tym, że pomaga mu Raynor stary Mengsk wpadł niemalże w szał, lecz uspokoił emocje, ograniczając się do zdania, że dla Kerrigan i dla niego nie ma już żadnego ratunku. Minutę później, świeżo po zakończeniu połączenia, zaatakowały mutaliski, wprowadzając chaos w terrańskich siłach. Mimo to Jim opanował sytuację, a przez niesprawność Warfielda w wyniku ran zadanych przez hydraliski dostał on pełnię władzy nad siłami Dominium. Komandor zdołał zebrać siły terran, a następnie uaktywnił złożony artefakt prastarych kosmitów, dzięki czemu Kerrigan przestała być Królową Ostrzy. Za zwycięstwo zapłacono jednak srogą cenę - zginął Tychus Findlay, ponieważ miał zamiar zabić Sarę.

Renegat i sojusznik Rekieterów[]

Świeżo po zwycięstwie terran na Char wojska Dominium Terran zabezpieczyły obszar. Wkrótce pojawiła się druga połowa floty z Białą Gwiazdą na czele. Na jej pokładzie dowodził sam Arcturus. Valerian, pomógł zabrać na Bucefała oszołomioną nagą kobietę, po czym wojska zostały otoczone przez imperialne krążowniki. Lojalni młodemu żołnierze musieli wybierać po której stronie staną, tak jak sam młodzieniec. Valerian miał wydać Kerrigan Arcturusowi, lecz syn zbuntował się przeciwko ojcu, mówiąc że ona nie może zginąć. To doprowadziło do tego, że większość jego sił, teraz znana jako Renegaci Dominium, udała się razem z Hyperionem jak najdalej od Char. Poparcie następcy tronu dla rebeliantów było znaczącą bolączką dla imperatora. Valerian i Raynor uciekali przez cały sektor, trafiając do Portu Umarlaka, gdzie przeczekali trochę dzięki starej znajomej kapitana Matta Hornera - Mirze Han. Po pewnym czasie jednak Dominium i tam ich wytropiło. Udali się więc do placówki w postaci stacji Skygeirr, gdzie przebywał doktor Emil Narud. Ten jednak okazał się szpiegiem Arcturusa w organizacji i posłał przeciwko nim hybrydy. Gdy imperator zażądał od syna wydania Sary ta się przebudziła oraz zabiła hybrydy, po czym umożliwiła Rekieterom ucieczkę.

Wkrótce rebelianci dotarli do Protektoratu Umojańskiego. Rząd Umoji dał im azyl ze względu na matkę chłopaka. Stamtąd Valerian zdołał przekonać wielu z przedstawicieli swojego imperium oraz umojańskiej przestrzeni kim jest jego ojciec oraz że nie zamierza dopuścić do powtórzenia jego błędów. Protektorat zapewnił następcy tronu między innymi wsparcie w formie naukowców i żołnierzy. Jako schronienie podarowali im Stację Badawczą EB-103 na planetoidzie XT39323, nieistniejącej w oficjalnych zapiskach umojańskiego rządu. Tam Valerian zorganizował zjednoczenie Renegatów z Rekieterami i przystał do rebelii przeciwko tyranii ojca. Podczas tamtych dni młodzieniec poznał lepiej nie tylko na własnej skórze Sarę i targający ją gniew oraz żądnego zemsty na imperatorze komandora, lecz także wszedł w przyjazne relacje z Matthew Hornerem, jak również poznał wiele innych ważnych postaci w szeregach rebeliantów.

Młody Mengsk nadzorował proces testów Kerrigan pod kątem tego, ile mutagenów zergów w niej zostało. Chciał sprawdzić czy nic im nie zagraża. Test przerósł jego wszelkie oczekiwania, ponieważ kobieta potrafiła skutecznie kontrolować robotnice i kazać im stworzyć wylęgarnięnieckę rozrodczą oraz wyhodować nadrządcę. Co jednak było największym zaskoczeniem potrafiła ona stworzyć zerglingi. Gdyby nie jej chęć współpracy z młodym Mengskiem oraz świadomość jak groźne są te istoty prawdopodobnie doszłoby do znacznie większej tragedii.

Nowy przywódca Rekieterów[]

Mój ojciec poświęci każdą figurę na szachownicy, żeby tylko dopaść królową
[src]

Ojciec Valeriana w końcu jednak odnalazł Rekieterów. Syn stanął więc w obronie umojańskiej bazy przed siłami Dominium Terran, koordynując razem z kapitanem Hornerem ewakuację personelu. Jim i Sarah ruszyli razem do walki przeciwko siłom nieprzyjaciół, stojących między nim a ucieczką z bazy. Na byłego ducha Konfederacji polowała kierująca szturmem jedna z najlepszych agentek Arcturusa - November Terra. Valerian wiedział że prędzej zginie niż się podda, więc zrobił wszystko by dwójka uciekła. Nie poszło jednak po jego myśli: Raynora schwytano, jednak udało się uciec Kerrigan. Kiedy kobieta usłyszała od młodego Mengska, że nie udało im się ocalić Jamesa, wpadła we wściekłość i zaczęła dusić chłopaka swoją psioniką. Dwóch umojańskich marines starało się ją powstrzymać, lecz nic to nie dało - rzuciła nimi o ścianę. Wszystko przerwało jednak pojawienie się floty ojca oraz konieczność ucieczki. Kerrigan wobec tego udała się na pobliską planetę, porzucając Rekieterów, a po komunikacie na nowo zdecydowała się stać królową zergów.

Wiadomość o rzekomym zgonie Raynora wstrząsnęła również samymi rebeliantami. Bez przywódcy nie wiedzieli jak dalej walczyć, lecz dzięki pomocy Mengska na ich czele teraz stanął Horner. Przekonując się do następcy tronu wiedział że nie będzie tak zepsuty jak jego ojciec i że jeśli to on będzie rządzić wówczas Dominium będzie tym, czym być miało od początku. Niestety problem leżał w czym innym. Otóż nawet jeśli przejąłby władzę haniebne dziedzictwo rodu pozostanie już na zawsze z osobą noszącą to nazwisko. Valerian nie był w tym wyjątkiem.

Uwolnić Raynora[]

- Jak możemy jej zaufać?
- Valerian. Jeśli jest choć cień szansy, że Jim żyje to idę po niego.
―Horner rozwiewa wątpliwości Valeriana co do intencji Kerrigan.[src]
Horner i młody Mengsk o uratowaniu Jima

Valerian wątpił w intencje Kerrigan jako Pierwotnej Królowej Ostrzy, lecz słowa Hornera go przekonały do ocalenia Raynora.

Parę tygodni później, na przełomie marca i kwietnia 2505 roku zergi rozpoczęły masową inwazję na terrańską przestrzeń, co ponowiło działania wojenne w ramach Drugiej Wielkiej Wojny. Rekieterzy przeczuwali że Rój znalazł nową przywódczynię, jakże więc wielkim zdziwieniem był fakt, że ta poprosiła ich o pomoc, stwierdzając że Raynor żyje i jest zakładnikiem imepratora. Następca tronu miał wątpliwości, jednak stwierdził, że jeżeli jest chociaż cień szansy na to, że Jim faktycznie żyje ruszy bez zastanowienia, nawet jeśli oznacza to alians z Kerrigan. Dostrzegli też zmianę - Sarah w nowej formie osiągniętej na Zerusie była bardziej ludzka, a DNA zergów jakie miała, pochodziło z pierwotnej ich formy. Nie czekając dłużej Horner stwierdził że jest tylko jeden człowiek, który może złamać szyfry Dominium - pułkownik Orlan, obecnie będący więźniem swojej starej znajomej, Miry Han.

Młody Mengsk wziął udział razem z Hornerem w szturmie na bazę najemników Miry. Chociaż na początku zaproponował rozmowę z nią, szybko się połapał, że tutaj dyplomacja nie zadziała. Zaczął też podejrzewać że Mirę i Matta łączyło coś więcej aniżeli tylko znajomość, kapitan jednak mówił by nie zachęcał najemniczki. Ostatecznie stacja kosmiczna Han została uszkodzona, a Orlan trafił w ręce Rekieterów. Na koniec akcji Valerian stwierdził, że Han i Horner są bardziej intryganccy niż politycy, z którymi na co dzień miał do czynienia. Chociaż Sarah ponaglała do zakończenia jak najszybciej deszyfracji młody wyperswadował jej, że jeśli to zrobi Dominium Terran odkryje włam, a Raynor zostanie zabity. Kobieta przyznała mu, że wydoroślał od czasów, kiedy miała z nim do czynienia w przestrzeni umojańskiej.

W końcu Valerian i Horner odnaleźli Raynora - był przetrzymywany na statku więziennym Moros, który za jakiś czas zadokuje na godzinę do stacji Atlas by uzupełnić zapasy, po czym ruszy dalej. Zdecydowali się zaatakować wtedy. Chociaż zaproponowali infiltrację statku Królowa Ostrzy powiedziała, że zajmie się tym osobiście, a oni niech czekają na Raynora by go przejąć i uciec z przestrzeni atakowanego pojazdu. Rój zniszczył statek oraz zabił cały personel, po czym ustabilizował część z zaostrzonym rygorem. Kerrigan odbiła Raynora, po czym ten - załamany jej przemianą - udał się na Hyperiona, gdzie trafił pod opiekę medyczną.

Upadek ojca[]

Narada Zdradzonych

Przygotowania do inwazji

Valerian zdawał sobie sprawę, że jego ojciec jest poza odkupieniem oraz trzeba mu za wszelką cenę odebrać władzę, nawet jeśli oznacza to zamach stanu. Kerrigan opowiedziała, że rusza na Korhal, lecz książę poprosił ją o rozpoczęcie ataku na niezamieszkałe tereny, co umożliwi ewakuację mieszkańców z planety na czas jej zemsty. Dzięki temu sumienie Królowej Ostrzy byłoby czyste i tym samym jej czyny z tych czterech lat pozostałyby krwawą przeszłością. Rozumiejąc że syn jest zdecydowanie inny niż ojciec Sarah zgodziła się. Pomimo tego, że nie mogła za długo czekać oddziały zergów zrobiły dokładnie to, o co prosił młody Mengsk.

Choć kobieta się wstrzymywała nie mogła za długo czekać i musiała ruszyć na sektor imperialny stolicy. Ostatecznie jednak wybrała trudniejszą drogę, by nie zabijać cywili. Wkrótce jednak wspomógł ją Raynor, rozumiejąc że Sarah nie jest tą samą istotą z którą walczył na Char kilka miesięcy temu. Valerian i Matt przejęli inicjatywę ewakuacji Korhalu przed zergami. Ostatecznie bramy pałacu zostały zniszczone i choć Arcturus miał tajną broń w postaci artefaktu nie udało mu się zabić Sary, ponieważ Jim ocalił ją przed urządzeniem. Wkrótce został zabity psioniczną eksplozją, a Rój odszedł ze stołecznego świata Dominium.

Po śmierci ojca młody Mengsk został ogłoszony nowym imperatorem. Wydał decyzję o amnestii dla wszystkich grup rebelianckich, uwolnił ludzi sprzeciwiających się rządom w czasach rodzica oraz przeprowadził szereg reform o charakterze liberalnym. Wynegocjował również pokój z Daelaamami, którzy postanowili wykorzystać zniknięcie Roju Zergów i pokój z Dominium w celu odzyskania swojej utraconej w 2500 roku ojczyzny - Aiuru. Monarcha zdecydował się też awansować Raynora do rangi komandora i głównodowodzącego siłami Dominium, natomiast jego zastępcę - Hornera - postanowił awansować ze stopnia kapitana na admirała Floty Dominium. Młody Mengsk ujawnił potworne czyny ojca, między innymi upadek Tarsonis, powstanie Królowej Ostrzy oraz jego działania przez te 5 lat. Nie wszystkim jednak spodobały się reformy. Jedną z takich osób była szanowana generał z Vardony - Carolina Davis, bezgranicznie lojalna wobec zabitego monarchy imperium.

Wojna Ostateczna[]

Valerian w zwiastunie LotV

Valerian, jako imperator w ruinach Augustgradu

Pomimo dobrego startu po kilku miesiącach rządów Valerian usłyszał, że Fundacja Moebiusa przepadła bez wieści, a ostatnie komunikaty były chaotyczne i szalone. Zbyt późno zdali sobie sprawę co się stało, kiedy na początku 2506 roku kolonie terrańskie stały się celem ataku Gwardii Moebiusa - terrańskiej części Wojsk Amona. Mengsk wiedział co się stało - zaczęła się Wojna Ostateczna. Amon, Upadły Xel'naga, najechał sektor Koprulu i zamierzał zgładzić wszelkie życie w galaktyce. Raynor wraz z Hornerem podjęli się zadania odparcia inwazji, lecz sam młodzieniec stanął obok nich przeciwko wrogom, wiedząc że jego udział podniesie morale marines.

Wkrótce siły Amona w postaci Gwardii i hybryd dokonały ataku na Korhal, jednak w porę zjawił się hierarcha Artanis i Włócznia Aduna. Na jego pokładzie byli uwolnieni ze spaczonej Khali przedstawiciele Khalaitów oraz Nerazimowie lub też Mroczni Templariusze. Razem z komandorem Raynorem zdołali powstrzymać upadek Podniebnej Tarczy na Augustgrad, a następnie przystąpili do ataku na Port Benneta - kwaterę główną Gwardii, która w trakcie ratowania platformy weszła do Pałacu Imperialnego i przejęła Ogniwo - główny cel protosów. Na całe szczęście Pierworodnym i terranom udało się przejąć artefakt, lecz zniszczenia miasta oraz straty w ludziach były katastrofalne. Valerian przystąpił do odbudowy planety razem z resztą przyjaciół.

Gdy protosi raz na zawsze uwolnili się spod wpływu Amona, podobnie jak zergi, Kerrigan zwołała posiedzenie nad Ulnarem i zaproponowała połączenie sił przeciwko Upadłej Istocie. By pomóc Raynorowi Valerian wysłał admirała Hornera i jego Rekieterów, jak również znaczne siły które miały wspomóc działania sojuszników. Tam przekroczyli Ulnar i dotarli do Otchłani, gdzie Kerrigan jako Xel'naga zabiła Amona.

Nowy porządek[]

Dwa lata po zakończeniu Wojny Ostatecznej, w trzecią rocznicę śmierci swojego ojca Valerian poczynił kolejne reformy oraz zapewnił że Rój Zergów i Daelaamowie nie będą już atakować przestrzeni ludzkiej. Liberalne reformy syna Arcturusa poparł Horner, teraz admirał i prawa ręka imperatora. Dzięki niemu Rekieterzy stali się kimś na kształt elitarnej formacji zbrojnej w ramach wojsk Dominium Terran. W 2508 roku imperium przeżyło znaczący rozkwit dzięki reformom oraz odrzuceniu agresywnej polityki poprzednika. Dodatkowo nowy imperator zaprzestał nazywania obcych rządów "zdrajcami ludzkości", mówiąc że podziały sa naturalnym stanem rzeczy rodzaju ludzkiego, dzięki czemu rozpoczęła się normalizacja stosunków z Morią i Umoją. Mimo wszystko jednak te dwa rządy wciąż nie ufały nowemu władcy z powodu jego nazwiska.

Reformy nie spodobały się grupie starej kadry oficerskiej pod wodzą generał Davis, którzy założyli Obrońców Ludzkości i rozpoczęli działania mające doprowadzić do zamachu stanu. Próba jednak nie powiodła się dzięki działaniom ze strony Novy Terry, lojalnej agentki imperatora. Choć Valerian rozkazał wziąć ją żywcem ta zabiła zbuntowaną generał na miejscu. Mimo tego co zrobiła poparcie dla syna Arcturusa Mengska wzrosło, a ten rozkazał admirałowi Hornerowi puścić ją wolno na jakiś czas.

Charakterystyka[]

Raynor spotyka Valeriana

Valerian oko w oko z Raynorem

W przeciwieństwie do ojca, Valerian jest otwarty, liberalny i moralistyczny. Żyje według zasad i gra fair na tyle, na ile jest to możliwe. Był gotów do zdrady swego kraju, byle tylko uwolnić go z okowów nałożonych przez rodzica. Można wyłonić z jego osobowości typowy obraz człowieka epoki romantyzmu - walczy o wolność, buntuje się przeciw ojcu, czyta poezje.

Sprzymierzając się z Rekieterami, pogrzebał relacje rodzinne. Arcturus był dumny z niego, a syn chciał być koniecznie lepszym człowiekiem od niego. Perswazja potrafiła przekonać Raynora do uratowania ukochanej spod furii zergów. Stosunek do ojca zmienił się po ataku na flotę. Poświęcił własny statek, by go pokonać. Wchodząc w sojusz z rebelią najpierw deinfekował Sarę, potem został drugim głównodowodzącym, aż w końcu imperatorem. Cień tego, ze jest synem arcywroga Raynora i Kerrigan pozbawia zaufania do niego. Mimo to stworzył zgrany duet z Mattem Hornerem, kapitanem Hyperiona i dowiódł że jest innym człowiekiem niż pierwotnie Rekieterzy zakładali.

Ciekawostki[]

  • Kiedy Raynor atakuje Bucefała, Valerian słucha z gramofonu tej samej muzyki, co Gerard DuGalle w intrze do Brood War pod powszechną nazwą Morituri te salutant (łac. Pozdrawiają Cię idący na śmierć).
  • Postać Valeriana jest podobna do Anduina Wrynna (strata matki w młodym wieku, śmierć ojca w konflikcie, młody wiek wyniesienia na stanowisko monarchy), jednego z głównych bohaterów World of Warcraft, innej ze słynnych produkcji Blizzarda. Głównie przemawia za tym fakt, że głosu obu postaciom w oryginalnej wersji językowej podkłada ten sam aktor.
  • Gracze porównali pod pewnymi względami śmierć Arcturusa i pośredni udział w tym Valeriana do zachowania Arthasa Menethila, również postaci z World of Warcraft. Należy jednak zaznaczyć, że Arthas zabił ojca już po tym, jak został splugawiony przez Ostrze Mrozu, natomiast Valerian nie zabił ojca bezpośrednio, a jedynie dał przyzwolenie na dokonanie tego. Co więcej w grze Warcraft III to syn jest zły, inaczej niż w StarCraft II, gdzie rolę głównego przeciwnika pełni ojciec.
Advertisement