StarCraft Wiki
Advertisement
StarCraft Wiki
Ten artykuł znajduje się obecnie w fazie pisania. Poczekaj aż autor skończy prace nad nim.
"Armie zostaną zniszczone. Spłoną całe światy. Nareszcie, zemsta należeć będzie do mnie. Albowiem jestem Królową Ostrzy."
―Kerrigan jako przywódczyni Roju
Sarah Kerrigan/Królowa Ostrzy
Kerrigan
Kerrigan, jako Pierwotna Królowa Ostrzy
Imię i nazwisko Sarah Louise Kerrigan
Urodzona 2473 rok, TarKossia
Rasa Terranka (do 2500 roku i na przełomie 2504 i 2505 roku),

Zerg (zainfekowana terranka), hybryda pierwotnego zerga i terranki, Xel'Naga

Płeć Kobieta
Włosy czerwone (przed infekcją),

brązowo-czarne dredy (po infekcji)

Oczy zielone (pierwotnie),

świecące żółte (jako Królowa Ostrzy), świecące pomarańczowe (po deinfekcji, podczas używania mocy psionicznych), świecące fioletowe (obecnie)

Przynależność Konfederacja Terran (2481-2491) ,

Program Duchów (2481-2491) , Synowie Korhalu (2491-18.02.2500) Rój Zergów (kwiecień-czerwiec 2500 roku) Rój Kerrigan (od 2500 roku)

Zawód Duch (2481-18.02.2500),

Porucznik Synów Korhalu (2491-18.02.2500), Agentka Nadświadomości (2500), Królowa Roju Zergów (2500-2504, 2505-2506), nieznana (od 2506)

Związki Patrick Kerrigan (ojciec), James Raynor (ukochany)
Angielski aktor głosowy Glynis Talken-Campbell (StarCraft),

Tricia Helfer (StarCraft II)

Polski aktor głosowy Zofia Zborowska (Wings of Liberty),

Anna Gajewska (Heart of the Swarm)

Sarah Louise Kerrigan (znana też jako Królowa Ostrzy) to terranka, miłość Jamesa Raynora, była porucznik Synów Korhalu i królowa Roju Zergów do 2506 roku. Obecnie wyniesiona do rangi xel'naga, opuściła Sektor Koprulu razem z Raynorem. To ona miała, według proroctwa z Ulaan, ocalić wszechświat od zagłady zesłanej przez Amona, wyzwalając zergi z niewoli, jaka została im narzucona przez Mrocznego Boga.

Biografia[]

Wczesne życie[]

Kerrigan urodziła się na planecie TarKossia, jako rudowłosa dziewczynka o dużych zdolnościach psionicznych. Pewnego dnia w wyniku utraty kontroli nad własnymi mocami zniszczyła swój dom i zabiła rodzinę. Rząd Konfederacji dowiedział się o tym i wziął ją pod opiekę, planując wykorzystać jej moc do własnych celów.

W służbie Konfederacji[]

Służby Konfederacji zabrały Kerrigan, by wyszkolić ją na ducha, elitarnego zabójcę i psionika. Przechodząc mordercze szkolenie, stała się najlepszym ze skrytobójców Konfederacji. Jej podwładny, porucznik Rumm, lubił ją poniżać i szykanować.

Otrzymała rozkaz zabicia senatora Angusa Mengska, ojca Arcturusa i lidera buntowników. Sarah wykonała zadanie, lecz mimo to rewolucja zapoczątkowana przez zamordowanego nie zakończyła się, a sama Kerrigan miała przez to wyrzuty sumienia. Podczas jednej z akcji, nie zgodziła się na wykonanie rozkazu i została wydalona ze służb Konfederacji.

Porucznik rebelii[]

Kerrigan wstąpiła do rewolucji Mengska – organizacji zwanej Synowie Korhalu. Spotkała osobiście Arcturusa, syna zabitego przez nią senatora. W ciągu paru lat została jego prawą ręką – drugą w hierarchii dowódców organizacji.

Kerrigan and Jim

Sarah na sępie Jima

Gdy w 2499 roku układ Sara zaatakowały zergi, a planety Chau Sara i Mar Sara zostały celem oczyszczenia przez protosów, w szeregi organizacji wstąpił również były szeryf kolonii Konfederacji na Mar Sarze – Jim Raynor, który wkrótce miał dzielić z Kerrigan wiele wspólnych zadań.

Mimo sprzeczności udało im się stworzyć zgrany duet i jednocześnie obdarzyć się sympatią, która wkrótce przerodziła się w miłość. Kerrigan i Raynor mieli za zadanie zniszczyć siły Konfederacji na planecie Antiga Prime, co udało im się, a planeta przyłączyła się do otwartej rebelii przeciwko Konfederatom. Następnie Mengsk powierzył im zadanie ocalenia załogi rozbitego statku flagowego floty Konfederacji, Norad II, i uratowanie tym samym generała wojsk upadającego państwa – Edmunda Duke'a. Powiodło im się, a sam generał, któremu przedstawiona została propozycja nie do odrzucenia, dołączył do buntu Mengska, stając się cennym sojusznikiem Arcturusa.

Innym zadaniem przeznaczonym Kerrigan było rozmieszczenie nadajnika psionicznego – urządzenia, którego zadaniem było ściągnięcie zergów. Maszyna spełniła swój cel perfekcyjnie, a nadciągający Rój zmiótł siły Konfederacji, zapewniając zwycięstwo Synom Korhalu. Było to pierwsze użycie nadajnika psionicznego na większą skalę.

Gdy Mengsk rozkazał ustawić nadajniki na Tarsonis, stolicy terrańskiego państwa, Kerrigan jawnie zakwestionowała rozkaz. Tymczasem protosi pod wodzą Tassadara postanowili uratować planetę terran, która już wtedy znajdowała się pod atakiem zergów zwabionych przez nadajniki. Mengsk rozkazał Kerrigan zniszczyć siły obcych. Kiedy wykonała ona zadanie, Arcturus postanowił jednak pozbyć się jej, zostawiając ją na pastwę zergów w ramach kary za liczne sprzeciwianie się jego komendzie. W obliczu nadciągającego roju, elitarna zabójczyni była bezsilna.

Narodziny Królowej Ostrzy[]

Infested Kerrigan

Kerrigan, jako zainfekowana

Wielu zakładało, że Kerrigan zginęła. Spotkał ją jednak los gorszy niż śmierć – infekcja zergów. Nadświadomość porwała ją, uwięziła w Poczwarce i zmieniła w Królową Ostrzy, potężną zainfekowaną terrankę. Protosi i Rekieterzy, współpracowali by ją zabić, nie udało się tego jednak zrobić, uciekła bowiem w czasie przybycia Aldarisa.

Sojusz[]

Gdy Nadświadomość zginęła, Kerrigan wyczuła to. Przybyła na Shakuras, planetę mrocznych templariuszy, gdzie powiedziała im o Drugiej Nadświadomości. Był to jednak fortel – wykorzystała ich by zniszczyć swego rywala. Jednak wtedy przybył na Char Dyrektoriat Zjednoczonej Ziemi, który zniewolił Nadświadomość, by unicestwić terrańskich buntowników i protosów.

Postanowiła pozyskać "sojuszników". W tym celu zwołała na Tarsonis naradę wojenną. Zaprosiła Raynora, Feniksa, Mengska, Durana i innych. W ten sposób razem mieli wygnać najeźdźców z Sektora. Sarah użyła pozostałych przy niej zergów, Dominium, Rekieterów i protossów, aby zabić cerebratów, Nadświadomość i Kombinat, sprzymierzony z DZZ. Użyli nadajników psionicznych, by zniszczyć zakłóczacz DZZ na Braxis, wyzwolić Korhal i zmusić Flotę Ekspedycyjną z terrańskich planet.

Zerwanie przymierza[]

Zniszczenie Drugiej Nadświadomości doprowadziło bezpośrednio do przekazania pełni władzy nad Rojem w ręce Królowej Ostrzy. Wobec takiego rozwoju sytuacji, Kerrigan uznała, że jej sojusznicy nie są już potrzebni. W wyniku zdrady Kerrigan zginął między innymi terrański generał Edmund Duke, bohater protosów Fenix, a także ponad osiem miliardów terran i protosów z całego sektora. W obliczu bestialskiej zdrady i licznych zbrodni Królowej Ostrzy, Raynor poprzysiągł, że pewnego dnia zabije ją. Połączone siły Dominium Terran, Rekieterów Raynora i wojsk protosów uderzyły na Rój Kerrigan, jednak nawet ich złączona potęga okazała się niewystarczająca do zgładzenia potężnej Królowej Ostrzy, a wobec porażki wszyscy zrezygnowali z planów agresji na Char i powrócili do swych własnych konfliktów i walk między sobą.

Wings of Liberty[]

"Wróciła, aby dokończyć robotę."
―Raynor o powrocie Kerrigan

Przez cztery lata po nieudanym ataku na Char, zergi pozostawały uśpione, nie angażując się w konflikty w Sektorze Koprulu. Ten błogi czas spokoju nie trwał jednak wiecznie. Królowa Ostrzy, po zbudowaniu odpowiedniej potęgi, po raz kolejny uderzyła na rozbite frakcje terran i protosów.

Zergi zaatakowały między innymi Mar Sarę, gdzie zostały tymczasowo powstrzymane przez obecne na planecie oddziały Rekieterów, jednak przytłaczająca ilość zergów zmusiła w końcu wojska Raynora do odwrotu z planety. Jednak Mar Sara nie była jedynym celem Kerrigan – wiele planet w przestrzeni Dominium zostało napadniętych przez Rój, przynosząc panikę i zalewając planety centralne uchodźcami.

Królowa Ostrzy miała jednak inny cel, niż tylko zniszczenie planet i armii swoich wrogów. Rój Kerrigan udał się na wiele różnych planet w poszukiwaniu części rozbitego artefaktu xel'naga. W ten sposób zergi dotarły na Mar Sarę, gdzie Dominium prowadziło swoje wykopaliska, a także na kontrolowane przez Tal'darimów Monlyth. Królowa Ostrzy przypuściła również atak na Tyrador IX, gdzie mieściła się siedziba Fundacji Moebiusa – grupa badawcza, która zleciła Raynorowi skompletowanie elementów artefaktu xel'naga.

Proroctwo xel'naga[]

"I Kerrigan... Nie mogę w to uwierzyć... to nikczemna Królowa Ostrzy zapobiegnie kosmicznej katastrofie..."
―Zeratul, na temat roli Kerrigan w proroctwie
Królowa Ostrzy na Ulaan

Kerrigan na Ulaan

Kerrigan dotarła również na Ulaan, gdzie przeciwstawiła się mrocznemu prałatowi protosów – Zeratulowi, który przybył na planetę w poszukiwaniu ukrytych tam fragmentów prastarego proroctwa, zawierającego przepowiednię o końcu wszechświata i wskazówki, które miały ocalić kosmos od zagłady. Królowa Ostrzy nie powstrzymała jednak mrocznego templariusza od zdobycia fragmentów proroctwa, a sam Zeratul uciekł z planety.

Proroctwo Zeratula doprowadziło go na Aiur, gdzie objawił mu się Tassadar, ukazując mu wizję Nadświadomości i informację – jeśli wszechświat ma przetrwać, Kerrigan nie może zginąć. Mroczny prałat, zdziwiony, że to zbrodnicza Królowa Ostrzy ma zapewnić przetrwanie galaktyce, udał się mimo to do Jamesa Raynora, przywódcy Rekieterów, aby przekazać mu tę informację i przestrzec przed nadchodzącą zagładą.

Bitwa o Char[]

"W piękny sposób rozpalasz w nich nadzieję, Jim. Proszę, przyprowadź ich prosto do mnie. To będzie rzeź niewiniątek."
―Kerrigan w pierwszej fazie bitwy o Char

Tymczasem Raynor, zdobywszy wszystkie elementy prastarego artefaktu xel'naga, a także zawarłszy wymierzony w Królową Ostrzy sojusz z Valerianem Mengskiem, następcą tronu Dominium i synem imperatora, zleceniodawcą poszukiwania artefaktów, skierował się wraz z dowodzoną przez księcia flotą Dominium na Char. W obliczu tego zagrożenia, Kerrigan wezwała pobliskie szczepy zergów, aby broniły głównego skupiska uli zergów na planecie, a także samej Królowej Ostrzy.

Kerrigan deinfekowana

Kerrigan uzdrowiona przez artefakt

Gdy rozpoczęła się bitwa o Char, Rój początkowo odnosił zwycięstwa nad flotą inwazyjną terran, lecz chaotyczny desant na planecie przeszedł pod komendę Raynora, który zdołał zebrać rozsiane na powierzchni Char oddziały Dominium, uratować przyszpilonego przez siły zergów generała Warfielda, a w końcu poprowadzić ofensywę na samą Królową Ostrzy.

Terranie, dysponując skompletowanym i złączonym artefaktem xel'naga założyli ufortyfikowany obóz nieopodal głównego skupiska uli na Char. Celem terran było, naładowanie artefaktu do pełnej mocy, co miało dać im możliwość przywrócenia Kerrigan do ludzkiej postaci. Kerrigan próbowała przeszkodzić im w osiągnięciu odpowiedniego poziomu mocy artefaktu, jednak nawet jej własne ataki zostały odparte przez zdeterminowane sily terran, a wysłany na ich pozycje lewiatan został odparty.

Ostatecznie, siły Dominium i Rekieterów osiągnęły swój cel, a naładowany artefakt xel'naga doprowadził do unicestwienia głównego skupiska uli zergów i zdziesiątkował Rój, a także, co najważniejsze, sprawił, że Kerrigan została przywrócona do swojej ludzkiej formy. Tychus Findlay, przyjaciel i sojusznik Raynora próbował zabić bezbronną Królową Ostrzy na zlecenie Dominium tuż po użyciu artefaktu, jednak dowódca Rekieterów podjął trudną decyzję i, w obronie ukochanej, pozbawił Findlaya życia.

Heart of the Swarm[]

"Mówiłam ci już, nie pamiętam niczego z czasów Królowej Ostrzy."
―Kerrigan, do Valeriana Mengska
Kerrigan in prison

Kerrigan podczas testów Umojan

Jakiś czas po uratowaniu Kerrigan i opuszczeniu Char, Valerian i Rekieterzy znaleźli schronienie w Protektoracie Umojańskim, w jednej z placówek badawczych. Tam, na jakiś czas byli poza zasięgiem Arcturusa Mengska, który przeczesywał cały sektor w poszukiwaniu zaginionej Królowej Ostrzy. Imperator Dominium wciąż chciał widzieć ją martwą.

Tymczasem badania na Kerrigan przedłużały się, jako że Valerian pragnął przeprowadzić wiele eksperymentów sprawdzających wpływ zainfekowania na uzdrowioną już Kerrigan. Aby uwolnić się z laboratorium Umojan, Kerrigan, w trakcie jednego z eksperymentów z zergami, celowo spowodowała rozrost znajdującej się w laboratorium kolonii zergów, a w końcu poprowadziła liczne zerglingi przeciwko obronie placówki, niszcząc roboty chroniące laboratorium Umojan i tym samym wyzwalając się.

Bezpieczny azyl na planecie nie trwał jednak długo. Wkrótce flota Dominium namierzyła obecność Kerrigan i przypuściła atak na placówkę. Obrona planetarna nie wytrzymała potężnego uderzenia krążowników Mengska, a elitarne oddziały pod dowództwem Novy zinfiltrowały laboratorium w poszukiwaniu Kerrigan. Doszło do starcia, w wyniku którego Sarah została oddzielona od Raynora, a ten z kolei został odcięty od sił Valeriana i Hyperiona, co doprowadziło do jego pojmania przez Novę.

W związku z konfliktem z własnym ojcem, Valerian Mengsk postanowił dołączyć do sił rebeliantów Raynora. Niestety, załoga Hyperiona i siły sprzymierzonych z księciem Umojan nie były w stanie wydostać Jima z obleganej placówki, przez co ten dostał się do niewoli Dominium, pochwycony przez Novę. Gdy Kerrigan dostała się na pokład statku Rekieterów, została poinformowana, że nie udało się wyciągnąć Raynora z laboratorium.

Kerrigan obarczyła winą Valeriana, a w wybuchu gniewu nieomal go zabiła. Jednak w tym momencie Hyperion został zaatakowany przez flotę Dominium, co zmusiło załogę statku do ucieczki. Sarah jednak opuściła Hyperiona i postanowiła odnaleźć Raynora na własną rękę. Dotarła na planetę Phaeton, gdzie napotkała bazę wojskową Dominium. Siły imperatora wyposażone były w potężne działo Drakken, które mogło stanowić zagrożenia dla Raynora. Na szczęście Kerrigan, w pobliżu znajdowało się niewielkie skupisko uli zergów, część szczepu Naktul. Sama matka szczepu zgodziła się pomóc, rozpoznając Kerrigan jako swą Królową Ostrzy.

Z pomocą szczepu Naktul, Sarah zdołała unicestwić bazę Dominium i zrujnować działo Drakken. Wtedy jednak, z programu UNN, dowiedziała się o rzekomym pochwyceniu i egzekucji Jima. Wściekła i pochłonięta rozpaczą postanowiła ruszyć i zemścić się na imperatorze Mengsku. W tym celu udała się do przestrzeni kosmicznej zergów.

Dawna Królowa Ostrzy odnalazła swój dawny lewiatan – "okręt" flagowy zergów. Wewnątrz latającej kreatury, Kerrigan odnalazła dwójkę ze swoich dawnych sług – Iszę, istotę kontrolującą lewiatana, będącą jednocześnie jego częścią, doradczynię Królowej Ostrzy, oraz Abatura – unikalnego zerga, który zajmował się kwestiami ulepszania Roju poprzez ewolucję i rozwijanie poszczególnych istot w Roju. Z ich pomocą, Kerrigan postanowiła przywrócić swoją władzę nad zergami.

Powrót na Char[]

Aby odbudować swoją pozycję wśród Roju, Kerrigan musiała podporządkować sobie renegackie szczepy zamieszkujące Char. Na planecie, dawniej będącej główną siedzibą zergów w sektorze, ścierały się dwa stronnictwa: siły Dominium, pod wodzą wprawionego w bojach na wulkanicznej planecie generała Warfielda, a także renegackie szczepy zergów, służące matce szczepu Zagarze. W celu odzyskania władzy nad Char, Sarah musiała pokonać zarówno Warfielda jak i Zagarę.

Kerrigan zaczęła swój podbój na Char od pokonania Zagary, jednej z matek szczepów, dążącej do podporządkowania sobie całego Roju. Z pomocą Abatura, dawna Królowa Ostrzy zebrała liczne jaja zergów, pozostawione na Char, a te po wykluciu zapewniły jej potężną armię. Z pomocą wyklutych tępicieli i zerglingów, Kerrigan uderzyła na skupisko uli Zagary i pokonała ją. Matka szczepu, korząc się przed niezrównaną potęgą Królowej Ostrzy, postanowiła ponownie podporządkować się jej i służyć, na co Kerrigan przystała.

Królowa Ostrzy skierowała swój wzrok w stronę sił generała Warfielda. Wojska Dominium okupowały Char i sprawowały kontrolę nad planetą ze swojej fortecy na Płaskowyżu Nieustraszonych. Tam, droga wiodła przez Wąwóz Kości. W przeszłości, Zagara próbowała przebić się przez Wąwóz, jednak została pokonana, a jej szczep – rozbity. Wojska Dominium odparły ten atak z pomocą potężnych krążowników klasy Gorgona – niemal niezniszczalnych dla większości pocisków.

Gdy Kerrigan przybyła do Wąwozu Kości, Warfield wytoczył przeciwko niej tę samą broń. Jednak Królowa Ostrzy miała jeszcze jeden as w rękawie. Korzystając z obecności pobliskich gniazd zmory, Sarah postanowiła przebudzić żyjące w nich latające zergi, które, po przebudzeniu, zniszczyły okręty Warfielda, zmuszając wojska Dominium do odwrotu z Wąwozu Kości. Królowa Ostrzy mogła skierować się na Płaskowyż Nieustraszonych, gdzie oczekiwał na nią generał Warfield.

Siły Kerrigan i szczep Zagary dotarły na Płaskowyż Nieustraszonych, gdzie wznosiła się majestatyczna forteca wojsk Dominium. Królowa Ostrzy przypuściła szturm na twierdzę Warfielda, jednak przebiegły generał wykorzystał przeciwko niej głowice nuklearne, które zmiotły z powierzchni ziemi znaczną część atakujących wojsk i zrujnowały skupisko uli założone w pobliżu przez Zagarę. Jednak bitwa nie była zakończona.

Z pomocą stworzonych przez matkę szczepu aberracji i reszcie Roju, Kerrigan przypuściła kolejny atak na Dominium. Warfield kontynuował obronę z pomocą głowic nuklearnych, jednak w końcu, Królowa Ostrzy przebiła się przez obronę Dominium. Zergi szerzyły chaos i zniszczenie, mordując żołnierzy, medyków, cywili. Dobijając rannych. W takiej sytuacji, generał Warfield zarządził ewakuację tych już niezdolnych do walki. Wtedy jednak stanęła przed nim Królowa Ostrzy. Ostatnim życzeniem umierającego generała było, aby Kerrigan oszczędziła transporty rannych żołnierzy. Sarah wahała się, co generał uznał za odmowę jego prośby. Umierając, cedził jeszcze gniewne słowa w stronę Królowej Ostrzy. Udało mu się sprowokować Kerrigan. Przywódczyni zergów zabiła Warfielda, jednak odchodząc ze zniszczonej fortecy, telepatycznie odwołała szalejący Rój, przystając na ostatnie życzenie generała i oszczędzając transporty rannych żołnierzy Dominium, które bezpiecznie opuściły Char. Planeta była ponownie w rękach Roju.

Konfrontacja z protosami[]

Kerrigan dotarła na lodową planetę zwaną Kaldir, gdzie miała zamiar pozyskać wsparcie sił matki szczepu Nafash. Niestety, po lądowaniu na planecie okazało się, że zergi Nafash zostały pokonane i zdziesiątkowane przez protosów, którzy zakładali na planecie kolonię badawczą. Królowa Ostrzy, pragnąć przywrócić do Roju resztę potężnego szczepu Nafash stanęła do walki z protosami. Ku jej nieszczęściu jednak, ci postanowili skontaktować się z głównymi siłami daelaamów na Shakuras. Sarah powstrzymała ich jednak przed wysłaniem wiadomości na planetę nerazimów, niszcząc przy okazji część sił protosów.

Nieustępliwi templariusze postanowili jednak sprowadzić posiłki inną drogą. Próbowali wysłać na Shakuras wiele wahadłowców, które miały powiadomić przywództwo protosów o zaistniałej sytuacji. Kerrigan jednak, z pomocą hydralisków, będących częścią szczepu Nafash, strąciła lecące wahadłowce, niszcząc przy tym ostatnią nadzieję protosów na utrzymanie kolonii na Kaldirze.

Ekspedycja z Shakuras postanowiła więc opuścić lodową planetę i powrócić do domu. Królowa Ostrzy nie mogła do tego dopuścić, obawiając się odwetu ze strony protosów. Ekspedycja opuściła jednak Kaldir i jedyną opcją Kerrigan było dostanie się na statek protosów w niekonwencjonalny sposób. Wykorzystała do tego pojmaną protoskę, Lassarę. Królowa Ostrzy zainfekowała ją z pomocą stworzonego przez nią pasożyta, a następnie pozwoliła protosom przetransportować templariuszkę na swój statek. Gdy ta już się tam znalazła, złożony w jej wnętrzu pasożyt uwolnił się. Larwa następnie sprytnie unikała pułapek protosów, a gdy zebrała wystarczająco biomateriału, ewoluowała. W ten sposób powstała kolejna matka szczepu – Niadra. Korzystając z dużych zapasów biomaterii znajdującej się na okręcie protosów, Niadra stworzyła liczny szczep, z którego pomocą zatrzymała podróż protosów, niszcząc napęd ich okrętu, a następnie wybiła wszystkich Pierworodnych na pokładzie. Shakuras nigdy nie dowiedziało się o rzezi przeprowadzonej przez Królową Ostrzy.

Pierwotna Królowa Ostrzy[]

"Walczą. Zabijają. Ewoluują. I ty tak musisz – o ile przetrwasz."
―Zeratul opowiada o Zerusie

W czasie podróży lewiatana po przestrzeni kosmicznej, na pokład okrętu zergów dotarł Zeratul. Mroczny templariusz poszukiwał Kerrigan od dłuższego czasu. Królowa Ostrzy początkowo odpowiedziała wrogo na wtargnięcie protosa, jednak Zeratul roztoczył przed nią wizję.

W niej Kerrigan ujrzała Zerus, planetę, z której pochodziły zergi. Te wciąż żyjące na Zerusie nie były jednak częścią Roju – były to zergi pierwotne, nieskażone przez wpływ Amona. Zeratul pragnął, aby Kerrigan przybyła na Zerus i zdobyła jego moc, stając się tym samym na nowo Królową Ostrzy, jednak tym razem wolną od wpływów upadłego xel'naga. Sarah, motywowana chęcią zdobycia mocy, która dałaby jej szansę na pokonanie Mengska, zgodziła się. Przybyła na Zerus, gdzie Zeratul powiedział jej o proroctwie xel'naga i o tym, że bogowie chcą widzieć ją ponownie na czele roju. Kerrigan chłodno przyjęła wiadomość o byciu częścią proroctw xel'naga, jednak Zeratula satysfakcjonowało tylko to, że zdobędzie ona potęgę Zerusa, niezależnie od motywacji. Mroczny prałat opuścił ją, zapewniając, że nie spotkają się już więcej.

Narodziny Pierwotnej Królowej Ostrzy

Narodziny Pierwotnej Królowej Ostrzy

Rój Kerrigan dotarł na planetę, gdzie Sarah postanowiła rozpocząć swój podbój od przebudzenia prastarej istoty – potężnego pierwotnego zerga, zwanego Prastarym. Dostarczając Prastaremu wystarczającą ilość mięsa kolcorożców, zdołała go obudzić z długiego snu, chociaż na jej drodze stanęły pierwotne zergi pod przewodnictwem Brakka, który poległ, walcząc z Rojem Kerrigan.

Prastary przebudził się i przedstawił się Królowej Ostrzy jako Zurvan, opowiedział jej o Amonie i skażeniu zergów. Powiedział również, że jeśli chce ona zdobyć potęgę Zerusa dla siebie, musi stać się jedną z nich – stać się pierwotnym zergiem. W tym celu Kerrigan udała się do prastarego miejsca, do pierwszej niecki rozrodczej, w której narodziły się zergi. Tam, Sarah miała przejść transformację w Pierwotną Królową Ostrzy. Zamknięta w poczwarce przekształcała się i nabierała mocy, podczas gdy ul był atakowany przez stada pierwotnych zergów martwego już Brakka i Yagdry. Starania pierwotnych zergów poszły jednak na nic, a Kerrigan odrodziła się jako Pierwotna Królowa Ostrzy, o wiele potężniejsza niż dawna Królowa Ostrzy, a przede wszystkim – wolna.


Uwolnienie Raynora[]

Kerrigan wyzwala Raynora

Kerrigan wyzwalająca Raynora

"Coś ty zrobiła?"
"To, co musiałam."
"Powiedz to Fenixowi! Powiedz to milionom, które wymordowałaś!"
―Rozmowa Jima i Sary, po uwolnieniu Raynora

Wkrótce po odbudowaniu Roju, Sarah odebrała komunikat od Arcturusa Mengska, że Raynor żyje. Był on jednak zakładnikiem, i aby utrzymać go przy życiu, Kerrigan miała trzymać się z dala od światów Dominium i samego imperatora. Królowa Ostrzy jednak, pragnąc za wszelką cenę ocalić Raynora, ruszyła do przestrzeni kosmicznej Dominium, aby odnaleźć Hyperiona.

Chcąc pozyskać wsparcie Rekieterów, Kerrigan rozpoczęła poszukiwania statku flagowego Raynora. Po pewnym czasie udało jej się zlokalizować okręt i porozumieć z jego załogą - Hornerem i Valerianem. Zszokował ich powrót Kerrigan do formy Królowej Ostrzy, jednak na wieść o tym, że Raynor żyje, postanowili wspomóc Sarę w uwolnieniu go.

Pierwszym krokiem do odbicia Jima było zlokalizowanie go. Tego jednak można było dokonać jedynie poprzez zhakowanie sieci Dominium. Jedyną osobą adekwatną do wykonania tego zadania był najemnik, pułkownik Orlan, który był jednak więźniem Miry Han, na zlecenie samego Raynora. Królowa Ostrzy i Rekieterzy próbowali skontaktować się z najemniczką, aby ta wydała im Orlana, jednak nie zgodziła się ona, chcąc uzyskać bezpośredni rozkaz od samego zleceniodawcy - Jima. W tej sytuacji jedynym rozwiązaniem była przemoc.

Hyperion udał się na pas asteroid, gdzie Mira Han posiadała swoją placówkę wojskową. Rozpoczęła się bitwa w przestrzeni kosmicznej, która jednak zakończyła się po pewnym czasie zwycięstwem Rekieterów i kapitulacją Miry. Pułkownik Orlan znalazł się ponownie w rękach ludzi Raynora, a ci wykorzystali dawnego przywódcę najemników do złamania kodów Dominium i zlokalizowania Raynora.

Pułkownik Orlan podołał zadaniu i wkrótce udało mu się ustalić, że James przetrzymywany jest na statku więziennym znanym jako Moros. Była to placówka niemal nie do zdobycia - statek zmieniał swoje położenie bardzo często, zatrzymując się jedynie, aby uzupełnić zapasy. W takiej właśnie sytuacji Moros został zaatakowany przez Królową Ostrzy, zdeterminowaną, aby odbić swojego ukochanego.

Szturm Kerrigan i jej zergów na statek więzienny był szybki. Pokonawszy pierwszych strażników, Kerrigan szybko zorientowała się, że statek więzienny przechodzi fazę samozniszczenia. Sarah pospieszyła zatem w kierunku cel o zaostrzonym rygorze, gdzie znajdować miał się Raynor. Zergi wymordowały ostatnich strażników Dominium, a lewiatan ustabilizował tę część statku. Jim Raynor był wolny - ponownie.

Przywódca Rekieterów nie przyjął jednak wybawienia z radością. Gdy jego oczom ukazała się jego ukochana, ponownie w formie Królowej Ostrzy, wściekł się. Był świadom, że zadanie przywrócenia Kerrigan do jej ludzkiej formy pochłonęło setki żyć jego ludzi i uważał, że ponowne poddanie się Sary zainfekowaniu zergów było wzgardzeniem tym poświęceniem. Wściekły, lecz wolny, Raynor opuścił placówkę więzienną i powrócił na Hyperiona, dając jednocześnie znak Sarze, że nic ona już dla niego nie znaczy.

Starcie na Stacji Skygeirr[]

Odzyskawszy wszystkie siły Roju, Kerrigan planowała inwazję na Korhal. W międzyczasie jednak skontaktowała się z nią tajemnicza istota, posiadająca cechy zergów, lecz sama nie będąca częścią Roju. Nieznajomy zapewnił Królową Ostrzy, że obalenie Mengska nie będzie możliwe, dopóki ta nie zniszczy jego laboratorium na Stacji Skygeirr, gdzie rzekomo Mengsk tworzy hybrydy. Zaintrygowana nieznajomą istotą i zdeterminowana, aby zniszczyć laboratorium Mengska, Kerrigan udała się na wskazane przez nieznajomego koordynaty.

Istota okazała się być nikim innym jak zainfekowanym terraninem i dawnym wrogiem Królowej Ostrzy. Był to dawny wiceadmirał Floty Ekspedycyjnej Dyrektoriatu Zjednoczonej Ziemi - Aleksiej Stiukow. Udzielił Kerrigan wyjaśnień - jego pragnienie zniszczenia placówki na Stacji Skygeirr motywowane było tym, że to właśnie w tamtejszym laboratorium eksperymentowano na nim przez wiele lat. Kerrigan przyjęła te wyjaśnienia i zgodziła się na atak na placówkę Mengska.

Stacja Skygeirr była jednak niezwykle silnie broniona. Garnizon chroniący zejścia do laboratoriów składał się z licznych marines, co zrodziło w głowie Królowej Ostrzy plan zdobycia placówki. Wykorzystując infestory zergów, Kerrigan zainfekowała garnizony Dominium na stacji, a zainfekowani terranie ze wsparciem Roju rozbili obronę laboratorium i zabezpieczyli zejście doń.

Przygotowując się do ataku na laboratoria, Kerrigan została poinformowana przez Stiukowa o istocie zarządzającej placówką. Był to nikt inny jak Emil Narud, terrański doktor, dawny dygnitarz Fundacji Moebiusa. Aleksiej uświadomił Sarę, że Narud nie jest tym, za kogo się podaje - ani terraninem, ani zergiem lub protosem. Stiukow powiedział jej, że Narud jest potężnym sługą Amona, upadłego boga, o którym Kerrigan dowiedziała się na Zerusie. To właśnie Amon stał za spaczeniem pierwotnych zergów, a jego odwieczny sługa, zmiennokształtny Narud, to potężny psionik, który w istocie stał za stworzeniem hybryd.

Zważając na informację na temat Naruda, Kerrigan nie zwlekała więcej z uderzeniem na laboratoria Naruda. Kiedy jednak dotarła na miejsce, została psionicznie zaatakowana przez wyzwoloną z celi hybrydę. Musiała szybko działać, aby pozostać przy życiu, jednak ostatecznie udało jej się pokonać hybrydę, a następnie kolejne, które Narud uwolnił z cel, próbując obronić laboratorium i zabić Królową Ostrzy. Wysiłki te spełzły jednak na niczym, hybrydy zostały unicestwione, a droga do świątyni xel'naga, siedziby zmiennokształtnego Naruda stała otworem, a przynajmniej tak wydawało się Kerrigan.

W istocie bowiem samego Naruda strzegły legiony tal'darimów - protoskich fanatyków czczących Amona. Na domiar złego, sam zmiennokształtny skorzystał ze swoich potężnych mocy psionicznych, atakując Kerrigan śmiercionośnym promieniem. Królowa Ostrzy wykorzystała własną moc do obrony, jednak jej energia bledła w porównaniu z siłą Naruda. Stiukow zorientował się jednak, że Narud czerpie swą moc z kapliczek rozsianych na terenie całej świątyni.

Stiukow przejął kontrolę nad zergami Kerrigan i poprowadził je do ataku na kapliczki xel'naga. Tal'darimowie służący Narudowi stawili zażarty opór, wsparci również przez stworzone w laboratoriach hybrydy, ale ostatecznie zainfekowany admirał zdołał dezaktywować wszystkie kapliczki xel'naga, pozbawiając Naruda jego mocy. Kerrigan wygrała psioniczny pojedynek, a teraz ruszała, aby pozbawić zmiennokształtnego jego życia i pozbyć się go raz na zawsze.

Królowa Ostrzy udała się do właściwego budynku świątyni xel'naga, gdzie ukrywał się znacznie osłabiony pojedynkiem Narud. Stanęła ona do walki z nim, on jednak postanowił przyjąć nieco inne podejście. Przepowiedział rychły powrót Amona, a następnie zaatakował Kerrigan, przybierając jednocześnie formę jej ukochanego - Raynora. Początkowo zdezorientowana Kerrigan szybko jednak zrozumiała zamiary Naruda i zaatakowała go. Ten, korzystając ze swojej mocy zmiennokształtności, przyjął następnie formę samej Kerrigan, z czasów, gdy ta była duchem na służbie Mengska. Kerrigan zatrzymała się na chwilę, a moment ten wykorzystał Narud, przebijając jej brzuch ostrzem psionicznym. Niedługo później Królowa Ostrzy dobiła go jednak, kładąc kres jego machinacjom. Umierając, Narud przekazał Sarze wiadomość o tym, że Amon ponownie żyje.

Inwazja na Korhal[]

Narada Zdradzonych

Przygotowania do inwazji

Kerrigan, Valerian, Raynor i Horner postanowili omówić atak na stolicę. Kazała ewakuować cywili i zabijać jedynie żołnierzy. Jeśli by się poddali, zabierać jako jeńców. Decyzja zdziwiła Rekieterów, bowiem nigdy wcześniej o to nie prosiła. Różnica była pewna – nie była tą samą istotą z jaką walczyli na Char. Osobiście nadała Valerianowi tytuł nowego imperatora.

Rozpoczęło się oblężenie Augustgradu. Lewiatani zrzucali siły, a rebelianci pomagali w ataku na siedzibę starego Mengska. Potężne siły Dominium nie dały rady. Kerrigan zniszczyła ich błyskawicznie.

Mengsk zdetronizowany

Mengsk pokonany przez Kerrigan

Wówczas Raynor i Sarah wtargnęli do pałacu. Kerrigan dotarła jako pierwsza do gabinetu. Jednak Arcturus miał jeszcze jednego asa w rękawie – urządzenie, które zniszczyło zergi na Char. Torturował Królową Ostrzy, a gdy chciał ją zabić, przybył Raynor, rzucił nim i zniszczył pilot. Kerrigan wbiła ostrza w żebra starego Mengska i przybitego do ściany naładowała mocą psioniczną, która go rozerwała.

Po zwycięstwie zebrała Rój Zergów i ruszyła, by stawić czoła większemu zagrożeniu – Amonowi i jego siłom. Wiedziała, że dopóki on żyje, nikt nie jest bezpieczny.

Legacy of the Void[]

Spotkanie Artanisa[]

Artanis i Kerrigan w ruinach Xel'Naga

Artanis i Kerrigan w trailerze do Legacy of the Void

Kerrigan wraca, gdy Artanis i Włócznia Aduna docierają do Ulnaru, legendarnego miejsca narodzin Xel'Naga. Okazuje się, że od dłuższego czasu walczy z hybrydami. Początkowo hierarcha był wrogi wobec niej, ale Królowa Ostrzy uświadomiła mu, że nie jest wrogiem. Chwilę potem obydowje musieli stoczyć walkę z hybrydami. Sarah była ciężko ranna, ale pomógł jej Artanis. Gdy tylko rany się zagoiły, Królowa Ostrzy wbiła ostrza w hybrydę i rozerwała ją na strzępy.

Kerrigan i Artanis zrozumieli, że w Świątyni Zjednoczenia dadzą radę tylko we dwójkę. Artanis badał proroctwa, a Sarah chroniła go. Razem w końcu dotarli do komnaty, gdzie zastali martwych Xel'Naga. Okazało się, że Ulnar to pułapka. Alarak, jeden z Tal'Darimów zdołał ostrzec Vorazun przed Upadłym. Zergi Kerrigan broniły protosów na tyle, na ile pozwalał czas. Dzięki temu wolni protosi zrozumieli, że jest znacząca różnica między tamtą, a tą władczynią zergów. Zarówno Włócznia, jak i Rój uciekli przed siłami Otchłani.

W poszukiwaniu Ourosa[]

Drugi raz występuje w grze, gdzie mówi Raynorowi, Artanisowi oraz Selendis o tym, że Amon żyje w Otchłani, ale jest tam coś jeszcze, coś przyjaznego. Tak więc lewiatany zergów, krążowniki terran i okręty protosów wleciały w Otchłań. Zastali tam Naruda, który okazał się pomniejszym, upadłym Xel'Naga. Ów zmiennokształtny był istotą, która razem z Upadłym spaczyła pustkę. Co więcej ta dwójka zabiła wszystkich Xel'Naga i uwięziła ostatniego z nich – Ourosa. Jak się okazało, tylko Kerrigan może stać się jedną z Xel'Naga i ma moc do pokonania Amona.

Wywyższona do roli Xel'Naga[]

Sarah Kerrigan, jako Xel'Naga

Kerrigan, jako wyniesiona Xel'Naga

Aby Kerrigan mogła stać się Xel'Naga, Zagara, Artanis i Raynor podjęli decyzję o wspólnej obronie przed siłami Amona. Sama Sarah postanowiła w wielu sytuacjach pomóc. Amon otwierał cały portale, z których wylewały się chmary wrogów. W końcu, dzięki pomocy wszystkich trzech grup, Kerrigan przeistoczyła się w jedną z dawnej rasy. Pożegnała się telepatycznie z Jamesem, a Artanis ukląkł przed nią. Raynor powiedział do swojej ukochanej, żeby zakończyła to raz na zawsze, ale wkrótce zarówno hierarcha, jak i komandor zrozumieli, że przyda się jej pomoc.

Pokonać Amona[]

Raynor, wyniesiona Kerrigan oraz Artanis musieli zmierzyć się z niszczeniem gruntu przez Upadłego oraz zabezpieczeniami. Po długiej, męczącej walce udało im się zniszczyć 7 Kryształów Otchłani, które tworzyły barierę. Kiedy leciały nad ziemią, były podatne na atak. Dzięki pomocy Artanisa i Jima, Sarah doszła przed oblicze Amona i zgładziła go. Mówiła szeryfowi, aby ten odszedł, a potem doszło do oślepiającego rozbłysku.

Powrót do Raynora[]

Screenshot2016-02-03 11 36 59

Kerrigan wraca do Raynora

W 2508 roku, 2 lata po pokonaniu Amona, Kerrigan zjawia się na Mar Sarze, w barze gdzie zaczęła się akcja StarCraft II. Wyrusza z Jimem gdzieś w nieznane, a wieści o zaginięciu szeryfa Mar Sary się rozchodzą. To właśnie w tym barze Raynor widziany jest ostatni raz. O Sarze nikt nic nie mówił, choć mało prawdopodobna jest wywołana przez wspomnienia i gorzałę halucynacja u szeryfa z Mar Sary.

Charakterystyka[]

Kerrigan i Raynor po zemście

Raynor z Kerrigan po zemście na Mengsku

Kerrigan jest naznaczona paskudnym fatum śmierci i zniszczenia. Wokół niej jest śmierć, sama ją nawet tworzy. Jest winna obu wojen, jak i najbardziej poszkodowana przez nie.

Jako człowiek Sarah była nieśmiałą, rudowłosą kobietą z bolesną przeszłością wykorzystania przez Konfederację Człowieka i tragedią w rodzinie. Była zdesperowana, by zemścić się na państwie, któremu kiedyś służyła, dlatego wstępując do Synów Korhalu, szybko awansowała do rangi zastępcy Mengska.

Jako zerg nie znała litości, poza Raynorem. Potrafiła posunąć się do intryg dla dobra Roju Zergów. Wykorzystała Dominium, Rekieterów i protosów, by zniszczyć cerebratów i Nadświadomość oraz zemścić się za Tarsonis. Jednak jej człowieczeństwo było tłumione przez to, co inne zergi miały – uległość wobec Nadświadomości, pionka Mrocznego Głosu.

Po reinfekcji nie jest już żądna krwi, a jedynie wyzwolenia Roju i zemsty na Arcturusie. Nie była już nieśmiała. Wieść o "egzekucji" Raynora poruszyła ją. Gdy okazało się, że jest więźniem, dołożyła wszelkich starań, by go uwolnić, bowiem nadal go kochała. Podczas ataku na Korhal IV pokazała różnice między pierwszą, a drugą przemianą. Ewakuując cywili ocaliła więcej, niż zabiła. Zabijając Amona postanowiła odejść z Jimem w cień, bowiem prawdopodobnie chciała się trzymać z dala od świata.

Relacje z Raynorem[]

Kerrigan żegna się z Raynorem

Raynor i Sarah żegnają się

Wbrew pozorom, mimo swego losu, Sarah nadal kochała Jima. Spotkali się podczas misji na Antidze. Jim potępił brutalne metody stosowane przez Sarę, ale wkrótce spór między nimi przerodził się we wzajemny szacunek, podziw, a nawet... w coś więcej. Kerrigan i Raynor przeprowadzili wspólnie kilka ściśle tajnych misji, aż w końcu udział w ruchu rewolucyjnym Mengska zaprowadził ich na Tarsonis.

Plany Arcturusa wobec stolicy Konfederacji zszokowały nawet Kerrigan, która doświadczyła dostatecznie dużo, by znieczulić się na okrucieństwo. Kerrigan wyraziła swój sprzeciw wobec tych zamiarów, ale postanowiła pozostać lojalna. Mengsk wykorzystał jej lojalność i po zakończeniu misji pozostawił ją na śmierć na planecie.

Złapana przez zergi, wołała o pomoc ze swej poczwarki, ale Raynor i protosi przybyli za późno. Nadświadomość, korzystając z jej uczucia do Raynora, pokazała, że litość jest rzeczą rzadką u zergów. Jednak jej śmierć nie uwolniła, lecz bardziej spętała Kerrigan. Niecne plany Amona wymuszały poddaństwo Roju wobec niego.

Jednak James był o krok przed marionetkową władczynią i zdołał wyzwolić ukochaną oraz ocalić przed śmiercią. Sarah została zabrana, ale pamiętała o wszystkim – zdradę Arcturusa oraz wpływ Upadłego. Była zdeterminowana, by nie tylko przynieść odkupienie dla Roju, ale też ukarać człowieka, który chciał ją zabić.

Rzekoma egzekucja Raynora pogrążyła Sarę w rozpaczy. Chciała ukarać Mengska, lecz nikt by jej nie poparł. Dlatego zwróciła się do zergów. Odbudowała Rój i ruszyła po zemstę. Po powrocie z Zerusa, Sarah odkryła, że Raynor jest więźniem i wspólnie z Rekieterami uwolniła go. Raynor był wściekły na widok wyboru, jakiego dokonała, ale ona – dała szansę zabić się z rąk Raynora. Wyznała mu miłość, ale Jim powiedział, że to koniec, co złamało jej serce.

Jednak podczas ataku na Korhal IV i wendettę na starym Mengsku pokazała Jimowi, że uratuje wszystkich cywili i nie pozwoli Rojowi urządzić rzeźni. Dlatego gdy wtargnęła do gabinetu, pewnie by zginęła, gdyby nie Jim. Na szczęście uratował ją, a ona zabiła ojca Valeriana. Po tym wszystkim podziękowała mu za wszystko, a James powiedział, że dla niego to zawsze była przyjemność.

Podczas przemyślen na temat Amona stwierdziła, że nie tylko chce on odebrać jej odzyskane człowieczeństwo i wolność Roju, ale też i zniszczyć przyjaciół oraz człowieka, którego kocha. Stała się Xel'Naga, aby zniszczyć raz na zawsze zło, które zagrażało jej i przyjaciołom.

Po śmierci Amona dwa lata po zakończeniu wojny przychodzi do baru na Mar Sarze, gdzie jest Raynor. Razem znikają bez wieści.

Ciekawostki[]

  • Jako pierwsza Królowa Ostrzy, Kerrigan to psionik o wartości indeksu psionicznego kategorii dwunastej, największej kiedykolwiek odnotowanej. Lewiatany mają dziesiątą, a protosi do dziewiątej. Po reinfekcji w Pierwotną Królową Ostrzy, jej umiejętności psioniczne wykraczają poza skalę, jak zaznaczył adiutant na Hyperionie.
  • Gdy była uczennicą Rumma, ten kazał zabić jej kotka. Nie wykonała tego rozkazu, przez co zniewolono jej wolę warunkowaniem neuronalnym.
  • W Dominium mówiono, że jest owocem eksperymentów Konfederacji.

Galeria obrazów[]

Advertisement